Παρατηρήσεις σχετικά με την δημόσια διαβούλευση της απόφασης για την εφαρμογή του άρθρου 21 του ν. 4321/2015
Κωστής Ν. Ντρούκας, MSc
Οικονομολόγος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Νιφορόπουλος Κων/νος
Ορκωτός ελεγκτής λογιστής – «ΩΡΙΩΝ Α.Ε.Ο.Ε.Λ»
Επιστημονικοί συνεργάτες Taxheaven
Το παρόν συνοπτικό κείμενο σκοπό έχει να παρουσιάσει τις πρώτες παρατηρήσεις αναφορικά με την απόφαση για τις συναλλαγές του άρθρου 21 του Ν.4321/2015 που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση.
Αρχικά, θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές η απόφαση κινείται σε σωστή κατεύθυνση κυρίως γιατί εξομαλύνει την διαδικασία προέγκρισης τόσο σε επίπεδο ημερομηνιών τεκμηρίωσης της «πραγματικής» υπόστασης των συναλλαγών, όσο και σε επίπεδο εξαίρεσης των συναλλαγών μεταξύ των ημεδαπών επιχειρήσεων.
Τα σημαντικότερα σημεία που κατά τη γνώμη μου χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και απαιτούν περαιτέρω διευκρινίσεις είναι τα εξής:
α) Ταύτιση/συνδυασμός του άρθρου 21 (Ν.4321/2015) με το άρθρο 22 (Ν. 4174/2013).
Υπενθυμίζω ότι το άρθρο 22 του Ν.4174/2013 σε συνδυασμό με τις γενικές οδηγίες περιγράφει και αναλύει τη διαδικασία προέγκρισης της ενδοομιλικής τιμολόγησης που μπορεί να ακολουθήσει μία εταιρεία (πρόσωπο) προκειμένου να πάρει έγκριση από την αρμόδια αρχή για ένα ενδεδειγμένο σύνολο κριτηρίων που χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό των τιμών ενδοομιλικών συναλλαγών κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Τα κριτήρια αυτά περιλαμβάνουν κυρίως τη χρησιμοποιούμενη μέθοδο τεκμηρίωσης, τα στοιχεία σύγκρισης ή αναφοράς και τις σχετικές προσαρμογές, καθώς και τις κρίσιμες παραδοχές για τις μελλοντικές συνθήκες. Η διάρκεια ισχύος της απόφασης προέγκρισης δεν δύναται να υπερβαίνει τα τέσσερα (4) έτη και η χρονική ισχύς της δεν δύναται να ανατρέχει σε φορολογικό έτος που έχει παρέλθει κατά τη στιγμή της υποβολής της αίτησης προέγκρισης.
Πρακτικά, αυτό σημαίνει (ή θα πρέπει να σημαίνει) ότι επιχειρήσεις οι οποίες δεν έχουν καταρτίσει φάκελο τεκμηρίωσης επειδή έχουν προ-εγκρίνει τη μεθοδολογία της ενδοομιλικής τους τιμολόγησης θα πρέπει να εξαιρούνται από τη διαδικασία που ορίζει η, προς σε δημόσια διαβούλευση, απόφαση. Το παραπάνω προφανώς οφείλει να τηρεί το γεγονός ότι «Ο φορολογικός έλεγχος των συναλλαγών, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο της προέγκρισης, περιορίζεται στην επαλήθευση, ότι τηρήθηκαν τα οριζόμενα στην απόφαση προέγκρισης και ότι εξακολουθούν να ισχύουν οι παραδοχές, οι περιστάσεις και οι όροι στις οποίες αυτή βασίστηκε.» (εδ. 2, παρ. 4, άρ.22, Ν.4174/2013).
β) Οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το άρθρο 21 του ν.4321/2015 εφαρμόζονται και για όσες συνδεδεμένες επιχειρήσεις δεν είναι υπόχρεες κατάθεσης φακέλου τεκμηρίωσης.
Αν αποδεχτούμε ότι ο στόχος της συγκεκριμένης απόφασης οφείλει να είναι διπλός, δηλαδή α) να κατοχυρώνει την “πραγματική” υπόσταση της συναλλαγής και β) να διασφαλίζει επιπροσθέτως ότι η ενδοομιλική τιμολόγηση τηρεί την αρχή των ίσων αποστάσεων, τότε ο συνδυασμός των παραπάνω προϋποθέτει κατάρτιση φακέλου τεκμηρίωσης. Συμπερασματικά λοιπόν, αυτό σημαίνει (ή θα πρέπει να σημαίνει) ότι στην περίπτωση που, με βάση τις ισχύουσες διατάξεις, μία ελληνική θυγατρική εταιρεία, αλλοδαπής μητρικής, που λόγω του ύψους των ενδοομιλικών συναλλαγών (π.χ. 90.000 ευρώ δηλαδή<100.000 ευρώ) έως τώρα δεν ήταν υπόχρεη κατάρτισης φακέλου τεκμηρίωσης, με τη συγκεκριμένη απόφαση θα είναι υπόχρεη.
Πηγή: TAXHEAVEN
